Dat k,k,k,k-woord. Kwetsbaarheid

Gemene deler van de afgelopen dagen. Vrijdagochtend werd ik wakker met een moker in mijn gezicht. “Ga jij maar even liggen”, zei-die “en denk maar niet dat er vandaag nog iets te plannen valt.” Ik sputterde nog even tegen en ging toen toch maar tegen de vlakte.

Liggen in het donker, wachten tot het nog donkerder wordt en je dat rare masker van je gezicht kunt halen. ‘N keer je maag omkeren. Enfin, een lange lange dag en dan nog de nacht.

Volgende dag voorzichtig opgekrabbeld. Kléin beetje eten, beetje lopen, beetje rommelen, proberen nog wat te werken om de ‘verloren dag teniet te doen. Vergeefse moeite natuurlijk. Maar toch, een beetje opvrolijken. Krijg ik ineens bericht of ik naar de o zo verlangde voorstelling wil. Ik ben nog wiebelig en ik weet dat deze performance geen ‘picknick’ gaat wezen, maar toch: je zegt geen nee tegen Adelheid en consorten van De Thuislozen

En daar werd ik tegen mijn stoel aangekletterd door een overdonderende voorstelling over verslaving, geen dak boven je hoofd hebben, geen veiligheid weten, zelfs niemand hebben om mee naar de verdommenis te gaan. Er was een moment waarin zich alle heftigheid en vuur samenbalde. Een speelster schreeuwde of er dan níemand was die haar even kon vasthouden. Ik was zó aangedaan dat ik naar voren liep en haar heb omarmd, en vastgehouden. Tienduizend dingen gingen door me heen:

” dit kan niet!…, gaat er dan niemand?…., o nee, ze denken vast dat ik dom ben…., ja maar, dit is gewoon niet te harden!……

Ja, kwetsbaarheid ja, dat was wel het woord. De hele zaal was muisstil, aangeraakt en ik dacht: “iedereen weet nu wat-ie moet doen behalve ik.

Ik ben een mens met twee armen en dit is nu wat ik doe. That’s it”

Wanneer verandert kwetsbaarheid in kracht? En andersom? Wat doe je als je echt op je eigen koers moet vertrouwen? Wie ben je dan?

En vandaag werd ik meegesleept door vriendin Marlies naar een prachtige dag in de Theaterloods bij Radio Kootwijk. Er was theater, muziek, verhalen, een wetenschappelijke oratie-rehearsel en een inspirerend verhaal van twee mensen die hun levenswerk maken van het begeleiden van jonge mensen in het volwassen worden. Mountain Child Care. Op zo’n manier dat hun kwetsbaarheid een sieraad blijft, hun eigenzinnigheid hun kracht is, en ze toegerust zijn voor hún werk in de wereld.

Hoe krachtig en hoe kwetsbaar is dat?